Oziornoje (kaz. i ros. Озёрное) – wieś w północnym Kazachstanie, w obwodzie północnokazachstańskim, w rejonie Tajynsza, w okręgu wiejskim Krasnaja Polana. Według spisu z 2009 we wsi mieszkało 511 osób (243 mężczyzn i 268 kobiet).
Rok oczekiwania! Nerwy, rozterki: czy to była dobra decyzja? jak będzie w nowej Polsce? Miejscowa władza utrudniała jak mogła życie oczekującym na wyjazd.
Wykład dr. hab. Piotra Szlanty pt. „ Wyprawa wileńska 2019 roku” jaki się odbył w Muzeum Dulag 121 przypomniał nasze ryzykowne wyprawy wojenne, zakończone jednak sukcesem.
Zupełnie „super” wśród chłopaków było posiadać pistolet. Można go było zdobyć pokątnie za pieniądze, albo w handlu wymiennym. Sam stałem się ofiarą tego procederu. Znalazłszy kilka łożysk kulkowych wykorzystywanych do budowy hulajnogi, z dumą poinformowałem o tym chłopaków w szkole.
Rankiem 19 kwietnia polskie siły zbrojne wkroczyły do Wilna. Za sprawą pomocy i wsparcia jego mieszkańców m. in kolejarzy węzła wileńskiego udało się przejąć kontrolę nad większością miasta. Na cześć tego wydarzenia zorganizowano defiladę wojsk i uroczyste dziękczynienie w Ostrej Bramie.
Już od drugiej klasy szkoły powszechnej uczono nas różnych języków – w zależności od aktualnie panującego okupanta. Litewski i polski (Litwini, Niemcy), litewski, rosyjski, polski (Litwini, Rosjanie). W gimnazjum dodano język francuski.
Dla naszej rodziny rozpoczął się w miarę spokojny okres, w porównaniu z czasem okupacji sowieckiej. Mieszkaliśmy już na stałe u babci, ojciec rozpoczął pracę na kolei, bracia rozpoczęli naukę w szkołach i na tajnych kompletach – w nowych warunkach politycznych dla polskich szkół oczywiście miejsca już nie było.
Polakom z centralnej Polski może wydawać się dziwne, że w pierwszych dniach po wkroczeniu Niemców do Wilna, uważaliśmy ich praktycznie za wyzwolicieli i nie traktowaliśmy wrogo.
Obawy mamy dotyczące deportacji na Sybir okazały się słuszne, bowiem już w dniu 14 czerwca 1941 roku przygotowane wcześniej transporty z Polakami wyruszyły na Wschód, w głąb Związku Radzieckiego.
Przymusowy wyjazd Morawieckiego na Zachód był korzystny zarówno dla nich, jak i dla władz. Ostatecznie Kornel Morawiecki wrócił do kraju pod koniec 1988 r. i znów stanął na czele Solidarności Walczącej. Tym razem granicę przekroczył nielegalnie.
Copyright © 2019 | WordPress Theme by MH Themes