
Okruchy tamtych dni
Stanisław Jarzyna (1913-1990) – był żołnierzem Armii Krajowej – ZWZ od 18 maja 1942 r., kiedy złożył przysięgę wojskową i przyjął pseudonim „Pionek”. Miał wyszkolenie wojskowe – w 1935 r. wyszedł z wojska do cywila w stopniu kaprala, po ukończonej szkole podoficerskiej. W konspiracji otrzymał nominację na dowódcę drużyny. W Powstaniu Warszawskim uczestniczył od 1 sierpnia 1944 r., dowodząc drużyną w III Zgrupowaniu AK „Krybar”, w 2. kompanii stacjonującej na Powiślu. Drużyna „Pionka” rozlokowana była w rejonie ulic Czerwonego Krzyża (obecnie na tym odcinku: Jaracza), Instytuckiej i Solec. Po wojnie zamieszkał wraz z rodziną początkowo na Targówku, później na Bródnie. Ukończył eksternistycznie szkołę średnią. Pracował jako starszy inspektor kontroli handlowej. Do pisania wspomnień przystąpił pod koniec lat 70., już jako emeryt. Pisał ołówkiem na kancelaryjnym papierze. Nie podejmował starań o wydanie pamiętnika. Rękopis zagubił się w trakcie wielokrotnych przeprowadzek, rodzina odnalazła go dopiero w 2013 r. i przekazała Muzeum Powstania Warszawskiego oraz oddała Wydawnictwu Sic! do publikacji, w przekonaniu, że przeżycia i doświadczenia „Pionka” wzbogacają paletę relacji powstańczych o doświadczenia bardzo osobiste. Pro publico bono.














Archiwum PSP.